ภรรยาขอกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ต่างจังหวัด สามีกลับทำแบบนี้…แต่เมื่อเขาได้รู้ความจริงก็เกือบสายไปเสียแล้ว

  เช้าวันหนึ่ง.. ภรรยาบอกกับสามีว่า..

     "วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่จะไปค้างสักคืนหนึ่ง แม่ไม่ค่อยสบายคุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย"..

     สามี.. ซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรยา.. แต่กลับกระชากเสียงถามกลับไปว่า.."เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม.. เธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ.. ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!"

 ภรรยา ..พูดออกมาเสียงเบาๆ อย่างคนรู้สึกผิดว่า"ที่แท้..คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง"..ภรรยา.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆแล้วบอกสามีว่า.. "วันนี้ มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ..คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้.."



 แล้วเธอก็ออกบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก..

     ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป..สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน..จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่าฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลง มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย.. สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจากบ้านไปทันที

     เมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยสารกระจัดกระจายมีการหามร่างของผู้เสียชีวิต คนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ..ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรยา .. ก็ไม่พบก็เสียใจเจียนสิ้นสติ.. เฝ้าถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่ว่า "เห็นภรรยาผมบ้างไหม ๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ"ทุกคนส่ายหน้า… บอกว่าไม่เห็น.

     เวลาผ่านไปจนเกือบเย็น.กู้ภัย หยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เสียชีวิตที่หาพบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า.. "หักห้ามใจเถอะนะภรรยาคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว".

     ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทางในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า"ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ…เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือยเสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน"

     แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า..ภรรยากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารมีอาหารอยู่บนโต๊ะ..ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่งซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่.."คุณไปไหนมาคะ .. ".. ภรรยายังพูดไม่ทันจบ

      สามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น.."คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ..วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้านเสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะฉันนี่แย่จริงๆ ของเก่าก็ยังมีไปซื้อของใหม่มาทำไม".

     ****เรื่องบางเรื่อง.. เราโกรธจนลืมไปว่ามันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ"ความสุข" ของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง.. ไม่สำคัญเท่ากับ "ความสุข" ของคนที่เรารัก..เรามีเวลาในโลกนี้… จำกัด..เวลาที่ใช้ร่วมกัน ….ยิ่งจำกัด..อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลยคลั่ง..กับเรื่องเล็กน้อยไปไย

ขอขอบคุณเนื้อหาจาก : กลุ่มคนอาสา กู้ชีพ กู้ภัย Thailand